TARİHİ KRONOLOJİ – ANTIOCHIA RUM

MÖ 358 – Selefkoslar hanedanının ve Antakya şehrinin kurucusu I. Selefkos Nikator’un (muzaffer) doğumu.

MÖ 356 – Büyük İskender’in doğumu.

MÖ 334 – Büyük İskender’in fetihlerinin başlangıcı.

MÖ 333 – Büyük İskender, Issos Muharebesi’nde Pers Kralı III. Darius’u yeniyor, Suriye, Fenike ve Mısır’ı fetheder. İssos Muharebesi ardından Suriye’yi geçerken, ünlü Daphne suları kaynaklarının yakınında ordusuyla beraber dinlenmek için orada yerleşti. Bu çeşmenin suyunu o kadar hoş bulmuştu ki annesi Olympias’ın memelerinden akan sütün tüm tatlılığını hatırlatmıştı. Hemen bu yerde bir şehir inşa etme projesini tasarladı ve inşaatın başlamasını emretti. Kendini meşgul gördüğü savaşlar nedeniyle şehrin kuruluşu ilerleyemedi. Her şeye rağmen, eski Antakya’daki Zeus’a adanmış tapınak ve Emathia adı verilen kentin akropolü, İskender’in emriyle inşa edilen ilk eserlerdir.

MÖ 332 – İskender’in tüm Finike’yi ve Mısır’ı fethetmesi. İskender’in tarafından Mısır’da İskenderiye’nin kurulması. Atina, Roma ya da Konstantinopolis gibi, İskenderiye de, kentin kuruluşundan çöküşüne kadar, coğrafi ve tarihsel çerçevesini aşan büyük bir medeniyetin merkezini oluşturacaktır. İskender tarafından, Filistin’de Gerasa şehrinin kuruluşu.

MÖ 331 – İskender’in Babil ve Susa’yı ele geçirmesi.

MÖ 330 – İskender’in Baktriya ve Sogdiana’daki seferlerinin başlaması.

MÖ 329 – İskender’in Semerkand’ı ele geçirmesi.

MÖ 326 – Hydaspes savaşında İskender, Pencap kralı Poros’u yener. İskender’in birlikleri Hifaz’ı geçmeyi reddediyor. İskender’in dönüşünün başlangıcı.

MÖ 324 – Selefkos Nıkator’un oğlu I. Antiokhos Soter’in doğuşu

MÖ 323 – Makedonyalı Büyük İskender’in Babil’de ölmesi. Generalleri (diadoklar), imparatorluğunu paylaşıyor. İskender’in ölümünden hemen sonra, Antipater Makedonya’yı, Perdikkas Asya’yı, I. Ptolemeos Soter, Filistin ve Mısır’ı, Lysimakhos Trakya’yı, Antigonos Frigya, Likya ve Pamfilya’yı, Evmenios ise Kapadokya ve Paphlagonia’yı alır.

MÖ 321 – İskender’in imparatorluğunun Triparadisos’ta ikinci taksimi. Selefkos, Babil satraplığını alıyor.

MÖ 320 – Ptolemeos tarafından Koele-Suriye’nin fethinin başlangıcı (320-318). Ptolemeos’a karşı başarısız bir sefer sırasında öldürülen Perdikkas suikastı, Diadoklar Triparadisos Anlaşmasının onaylamasına yol açar. İmparatorluğun Naipliğini kabul etmeyen Ptolemeos, Mısır ve Sirenayka üzerindeki haklarının tanınmasını sağlar; anlaşma, Ptolemeos’un Antipater’in kızı Evridiki ile evlenmesiyle kabullendi. İmparatorluğun naipliği Antipater’e emanet edildi. Bu anlaşma sadece iki yıl sürecek, çatışmalar Antipater’in ölümünden yaklaşık kırk yıl sonra devam edecekti.

MÖ 316 – Antigonos, Koele-Suriye’yi ele geçirdi.

MÖ 312 – I. Selefkos Nikator, Babil’i Antigonos’tan geri alır ve Selefkoslar hanedanını kurar.

Selefkoslar Hanedanlığı

I. Selefkos Nikator (305-280), hanedanın kurucusu
I. Antiokhos Sôter (281-261)
II. Antiokhos Theos (261-247)
II. Selefkos Kallinikos (246-226)
III. Selefkos Keravnos, Sôter (226-223)
Büyük III. Antiokhos (223-187)
IV. Selefkos Filopator (187-175)
IV. Antiokhos Epiphanis (175-163)
V. Antiokhos Efpator (164-162)
I. Dimitrios Sôter (161-150)
Aleksandros Balas (150-145)
II. Dimitrios Nikator (145-138)
VI. Antiokhos Dionisos (145-140)
Diodotos Trifon (140-138)
VII. Antiokhos Sidetis, Evergetis (138-123)
II. Dimitrios Nikator (129-126), ikinci hüküm
II. Aleksandros Zabinas (129-123)
Kleopatra Thea (126-121)
V. Selefkos Filomitor (126-125)
VIII. Antiokhos Gripos (125-96)
IX. Antiokhos Kizikos (114-96)
VI. Selefkos Epiphanis (96-93)
X. Antiokhos Evsevis (94-92)
III. Dimitrios Efkeros (95-87)
XI. Antiokhos Filadelphos (95-92)
I. Filippos (95-83)
XII. Antiokhos Dionisos (87-84)
Kleopatra Selini ve VII. Selefkos (83-69)
XIII. Antiokhos Asiatikos (69-64)
II. Filippos Filoromeos (65-63)

MÖ 311 – Babil’de Selefkos’un Dimitrios Poliorkitis’e karşı zaferi.

MÖ 305 – I. Selefkos Nikator, Suriye ve Makedonya Kralı oluyor (Selefkoslar). Baktriya’yı fethediyor ve İndus’u geçiyor. Hindistan’da, Chandragupta Maurya ile anlaşıyor. Hindistan’daki Yunan satraplığını yeniden kurmaya hevesli olan Selefkos, Baktriya’yı fethedip İndus’u geçer, ardından kendisini Hindistan’daki Chandragupta’nın yeni Maurya imparatorluğu ile karşı karşıya bulur. Chandragupta, Selefkos’un otoritesini tanıyacak, ancak Arachosia (Kandahar bölgesi), Paropanisadae (Kabul bölgesi), Ariadne’nin bir parçası (Herat bölgesi) ve Gedrosia (bugünkü Belucistan) ona bırakılacak.

MÖ 301 – İpsos Savaşı. Ipsos Savaşı, I. Selefkos, Kassandros ve Lysimakhos koalisyonunun, Antigonos ve oğlu Dimitrios Poliorkitis’e karşı zaferin yanı sıra İskender’in imparatorluğunun nihai olarak parçalanmasını nitelendirir. Koalisyonun müttefiklerinden biri olan Ptolemeos, İpsos muharebesine katılmayıp, Koele-Suriye’yi fethetme fırsatını buluyor. Antigonoslar’ın yenilgisinin sonucunda Lysimakhos, güneyde Lajid kralın elinde olan birkaç bölgeden hariç, Küçük Asya’yı Toroslara kadar alır. Avrupa’da Kassandros, üstünlüğünü Hellas’ın büyük bir kısmına sağladı; oysa ki, Dimitrios Poliorkitis’e karşı rekabetlik durumu sürdürecek. Selefkos tüm Suriye üzerinde hak iddia ediyordu, ama güneyde Ptolemeos’un saldırı ve işgali ile karşı karşıya bulunuyordu.

MÖ 300 – I. Selefkos Nikator, yeni başkenti olarak Asi Nehri üzerinde Antiochia’yı kuruyor.

MÖ 299 – I. Selefkos, Dimitrios Poliorkitis ile ittifak kurar ve kızı Stratoniki ile evlenir.

MÖ 295 – Selefkos, Kilikya’yı Dimitrios’tan alır.

MÖ 294/293 – I. Selefkos’un oğlu I. Antiokhos ile birlikte Hanedanlığın ortak yönetiminin başlangıcı.

MÖ 287 – II. Antiokhos’un doğuşu.

MÖ 286 – Dimitrios Poliorkitis Kilikya’da I. Selefkos Nikator tarafından yeniliyor.

MÖ 283 – I. Selefkos, Küçük Asya’ya geçer ve Lysimakhos’a karşı savaşa girer. Lysimakhos, 281’de Sardis’in batısındaki Korupedyon Muharebesi’nde öldürüldü. Böylece Lysimakhos’un Küçük Asya’daki tüm fetihleri Selefkos krallığına geçti; Bosfor şehirlerinin muhalefetine rağmen Selefkos, Makedonya’yı fethetmeyi hayal etti. Ancak Lysimacheia yakınlarındaki Hellespont’u geçtikten sonra, I. Ptolemeos’un oğlu II. Ptolemeos lehine Mısır tahtından ihraç edilmiş Ptolemeos Keraunos (Yıldırım) tarafından öldürüldü. Selefkos krallığı, babasının yaşamı boyunca zaten Selefkoslar tahtını birlikte yöneten I. Antiokhos’a kalır ve başkenti Dicle’nin Selefkia’sından doğu satraplıkların idaresini devam eder; oysa ki Makedonya’nın işlerine etkili bir şekilde müdahale edemeyecek kadar uzak olması tam idare mümkün değildi.

MÖ 281 – Selefkoslar Hanedanlığı’nın ve Antakya’nın kurucusu I. Selefkos’un, Ptolemeos Keraunos tarafından öldürülmesi. I. Antiokhos Soter saltanatının başlangıcı. I. Antiokhos’un saltanatı, esas olarak ilk Suriye savaşıyla (274-271) damgasını vuracaktır.

MÖ 278 – Makedonya’dan vazgeçen I. Antiokhos ile Küçük Asya’dan vazgeçen Antigonos Gonatas arasında barış antlaşması.

MÖ 277 – I. Antiokhos Soter’in Galatlara karşı Zaferi.

MÖ 274 – II. Ptolemeos ve I. Antiokhos arasındaki Birinci Suriye Savaşı’nın başlangıcı. Birinci Suriye Savaşı (274-271), Küçük Asya’da I. Antiokhos ve II. Ptolemeos arasındaki ilk çatışmanın ardından gelir. Mısır kralı I. Selefkos’un ölümünün ardından çıkan sıkıntılardan yararlanarak Miletos, Sisam, Karya ve güney sahilindeki birçok şehri ele geçirebildi. II. Ptolemeos’un üvey kardeşi Mangas, I. Antiokhos’un desteğiyle kendisini Mısır krallığından bağımsız ilan ettiğinde yeni bir krize sebep olur; Ptolemeos, Mangas ile anlaşmazlığı çözmeyi başarırken, MÖ 250 yılına kadar Sirenayka üzerinde hüküm sürmesine izin verir. I. Antiokhos ve II. Ptolemeos arasındaki çatışma, önce Ptolemeos’un Basra Körfezi tarafından saldırdığı Aşağı Mezopotamya’da, ardından Şam bölgesine devam eder. Savaş 271’de, taraflardan birinin diğerine karşı bir zaferi olmadan, yalnızca geçici olarak sona erecek. Bu savaşı diğer dört Suriye Savaşı takip edecekti: MÖ 260, 246, 221 ve 202’de.

MÖ 270 – I. Antiokhos Soter Galatları eziyor.

MÖ 266 – I. Antiokhos Soter, oğlu II. Antiokhos’u Selefkoslar Hanedanlığı yönetimine ortak ediyor.

MÖ 262 – Bergama kralı I. Evmenios’un Sardis’te I. Antiokhos’a karşı kazandığı zafer.

MÖ 261 – Bergama kralı I. Evmenios, Sardis’te Selefkoslara karşı kazandığı savaşın ardından I. Antiokhos’tan ayrılarak kendisini bağımsız ilan eder. Selefkoslar Hanedanlığı kralı I. Antiokhos Soter’in ölümü ve II. Antiokhos Theos’un saltanatının başlangıcı.

MÖ 260 – II. Ptolemeos ve II. Antiokhos arasındaki ikinci Suriye savaşının başlangıcı. MÖ Haziran 261’de, I. Antiokhos, ölümünden biraz önce, oğlu II. Antiokhos ile, Bergama kralı I. Evmenios’a karşı Sardis yakınlarında bir savaşta yenilgiye uğramıştı. II. Antiokhos, Ptolemeos Filadelfos’a savaş açacak, ardından kızıyla evlenecek ve ondan iki çocuğu olacaktı: Selefkos Kallinikos ve Antiokhos Hieraks. I. Antiokhos’un 261’de ölümünden sonra, ikinci Suriye savaşı (260-253), II. Antiokhos’u, İonia’da Mısır kralı Ptolemeos Filadelfos’a karşı koydu. Çatışma, Fenike kıyılarında ve Küçük Asya’da Selefkos krallığının bazı ilerlemelerine izin verdi ve Ptolemeos’un Ege Denizi’ne çekilmesiyle sonuçlandı.

MÖ 254 – I. Antiokhos’un eşi Stratoniki’nin ölümü.

MÖ 253 – İkinci Suriye Savaşı’nın sonu. II. Antiokhos ve Küçük Asya’yı terk eden II. Ptolemeos arasında barış antlaşması. İkinci Suriye savaşının sonunda II. Antiokhos, Ionia’nın kontrolünü yeniden ele geçirerek krallığının durumunu düzeltmiş oldu; iki oğlu olduğu Laodiki’yi bıraktıktan sonra II. Ptolemeos’un kızı Vereniki ile evlenir. Bu karar Selefkos krallığının geleceğini ciddi şekilde tehlikeye koymak demekti. Üstelik, bu uzun süren İkinci Suriye Savaşı, Antiokhos’u krallığının Anadolu ve Doğu’daki diğer bölgelerini ihmal etmesine mecbur bıraktı. Öte yandan, 255 yıllarında, Kapadokyalı III. Ariarathes, varisi oğlunun II. Antiokhos’un kızıyla evlenmesi yoluyla Selefkos kralıyla ittifak yaparken kraliyet unvanını almış oldu.

MÖ 252 – II. Antiokhos, II. Ptolemeos ve I. Arsinoe’nin kızı Vereniki ile evlenir.

MÖ 246 – Mısır (Ptolemeoslar) kralı II. Ptolemeos ve Suriye (Selefkoslar) Kralı II. Antiokhos’un ölümü. III. Ptolemeos Evergetis saltanatının başlangıcı. III. Ptolemeos, Pieria Selefkia’yı (Çevlik, Samandağ) ele geçirdi. Selefkos hanedanının II. Selefkos Kallinikos saltanatının başlangıcı. Üçüncü Suriye Savaşı’nın Başlangıcı. III. Ptolemos Evergetis, II. Ptolemeos ve I. Arsinoe’nin oğlu (Trakya kralı Lysimakhos’un kızı), Laodikya klanı tarafından öldürülen kız kardeşi ve yeğenine destek olmak için Antakya’ya kadar müdahale eder. MÖ 241’de imzalanan barış, Ptolemeosların Küçük Asya’daki ilerleyişini gösteriyor; III. Ptolemeos, Antakya limanı, Pieria Selefkiası’nı elinde tutar, Hellespont ve Trakya’daki bazı şehirleri fetheder. Batı Asya’nın Babil’e kadar büyük bir bölümünün hakimi olan Ptolemeos krallığını gücünün zirvesine taşır. Selefkoslar için, Laodikya Savaşı, Hazar’ın güneyinde, günümüz İran’ında bulunan Part-Hyrkania Selefkos satraplığının, satrap Andragoras müdahelesiyle ayrılmasını kolaylaştırdı. II. Antiokhos’un oğlu II. Selefkos Kallinikos, III. Ptolemeos’un kızkardeşi olan kayınvalidesi Vereniki’yi uzaklaştırarak ve bunun oğlunu suikasta uğratarak halefi sağladı. Bu olaylar ardında Üçüncü Suriye Savaşı başlamış olur. Üçüncü Suriye savaşı (246-241), bir yanda Antiokhos tarafından kovulan kraliçe Laodiki ve iki oğlu, diğer yanda onun ikinci eşi Vereniki ve hâla çocuk olan oğlu arasındaki “Laodikya savaşı” olarak da tanımlanır. Bu nedenle II. Antiokhos’un ölümünün ardından yer alan bu olaylar Selefkosların bir hanedan kavgasıdır.

MÖ 242 – Büyük Antiokhos’un (III.) doğumu. III. Antiokhos Megas (Büyük), diplomasi ve savaş yoluyla, seleflerinin kaybettiği birçok bölgeyi krallığına geri aldı. Meğerki Romalılara karşı başarılı olamadı ve Küçük Asya’yı terk etmek zorunda kaldı.

MÖ 241 – II. Selefkos ve Antiokhos Hieraks arasındaki kardeş katliamı savaşının başlangıcı. Antiokhos Hieraks’a karşı Galatların zaferi.

MÖ 239 – Baktriyalı I. Diodotos, Seleskoslardan bağımsız oluyor. Yunan-Baktriya İmparatorluğu’nun kuruluşu (Helenistik Baktriya). Büyük İskender’in 329 ile 325 yılları arasındaki seferi sadece bir ordu değil, aynı zamanda Yunan kültüründen tüccarlar ve yerleşimciler de getirmişti. Bölge önce Selefkoslar devletinin bir parçası olacak, ancak vali Diodotos’un kendisini kral ilan ederek başkentini Baktra’da kurmasıyla bağımsızlığına kavuşmuştu. İran ve Hint nüfusundan oluşan bu devlet, Yunan kültürüne ve Budist dinine sahip olacak, yaklaşık iki yüzyıl boyunca Doğu ile Batı arasında gerçek bir köprü oluşturacaktır. Gandhara’nın sanatı, sanatsal düzeyde en parlak ifadelerden biri olacak. İpek Yolu, Baktriya ve halefi Kuşan İmparatorluğu sayesinde açılacak. Bağımsız hale gelen Yunan-Baktriya devleti, Afganistan’ı ve Pancab’ın çoğunu kapsıyordu. Baktriya, kuzey batı Hindistan’ı fetheden I. Dimitrios döneminde zirveye ulaşacak. Ancak ondan sonra, hızla kuzeyli göçebe kabileler tarafından saldırıya uğrayacak, ardından Partlar tarafından fethedilecek ve farklı krallıklara bölünecek. Buna rağmen, Panjab’ta bir Hint-Yunan devleti var olmaya devam etti.

MÖ 228 – II. Selefkos, Partların kralı Arşak yönetimindeki ordusune geri püskürtür.

MÖ 226 – III. Selefkos Sôter saltanatının başlangıcı. II. Selefkos’un yerine geçen III. Selefkos, Bergama’ya karşı düzenlenen bir sefer sırasında öldürülür.

MÖ 223 – Selefkos kralı Büyük Antiokhos’un saltanatının başlangıcı. Küçük Asya’nın Selefkoslar tarafından yeniden fethinin başlangıcı. Akheos, Küçük Asya’nın tamamını Selefkoslar adına yeniden fetheder. I. Attalos sadece Pergama’yı elinde tutar. Ancak 218’den itibaren I. Attalos, Avrupa’dan Galatlarla birlikte Akheos’a karşı daha geniş bir alanı fethetmek için yeniden yola çıkar. Daha sonra Yunan şehirleri Aeolid, Ionia ve Boğazlar bölgesini, İlion ve Troas İskenderiye’sine kadar ele geçiriyor. Genç III. Antiokhos, saltanatına zor bir başlangıç yaptı. 220’de meşru kraldan herhangi bir şiddetli tepkiye yol açmadan, kendisini kral ilan eden gaspçı Akheos’u, ve Molon’un doğu satraplıklarındaki isyanını durdurmalıydı. Dördüncü Suriye savaşı sırasında Selefkos kralı, Suriye-Fenike’nin Lajid krallarını bir kez daha kovmaya çalıştı. III. Antiokhos, Raphia’daki yenilgisinin hemen ardından Attalos ile ittifak yapar. Akheos’u ele geçirmeyi başarır ve Pergama’nın desteğine karşı olarak Kolophon’a kadar Ionia’daki Pergama’nın genişlemelerini tanıyor. III. Antiokhos, MÖ 191’de Thermopylae’de Romalılar tarafından yenilecek, ardından MÖ 189’da Sipilos Magnesia’sı muharebesinde Skipion tarafından kesin olarak yenilecek.

MÖ 221 – Dördüncü Suriye Savaşı’nın Başlangıcı.

MÖ 218 – Bergama kralı Attalos, Selefkoslara karşı yine saldırıya geçiyor.

MÖ 217 – III. Antiokhos, Raphia Savaşı’nda Mısır kralı IV. Ptolemeos’a yenilir. Haziran 217’de iki ordu arasındaki Raphia Savaşı, III. Antiokhos ordusunun yenilgisiyle sona erdi. Böylece tüm Koele-Suriye Mısır Ptolemeos krallığına bir kez daha katlanmış olur. Raphia’daki başarısızlığıyla küçük düşen III. Antiokhos, Küçük Asya’yı elinde tutan gaspçı Akheos’u ortadan kaldırmak için dört yıllık bir savaşa (216-213) girişir.

MÖ 216 – III. Antiokhos’un Akheos’a karşı savaşlarının başlaması.

MÖ 213 – Akheos, III. Antiokhos tarafından esir alınır. Dört yıllık bir savaşın ardından III. Antiokhos (216-213), Küçük Asya’yı elinde tutan gaspçı Akheos’u ortadan kaldıracaktır. III. Antiochos’un ara sıra müttefiki olan I. Attalos, Akheos’un ortadan kaybolmasından yararlanır ve krallığını güneye doğru genişletir. III. Antiokhos, II. Arşak’ın hüküm sürdüğü Part krallığı imajında, II. Diodotos ve Efthydimos liderliğindeki Baktriya’yı ayırmaya çalışan doğu satraplıklarına dönüyor.

MÖ 212 – İran, Baktriya ve Hindistan’da III. Antiokhos’un seferleri (Anabasis). Yedi yıl boyunca (212-205), III. Antiokhos, Anabasis adı verilen dönemde, Selefkos Asya’sını, yani Ermenistan’ı, Medya’yı, ve belli bir muamele etmesi gereken Part krallığını dolaşacak. Daha sonra Baktra’da Efthydimos’u iki yıl boyunca kuşattıktan sonra, Baktria krallığının bağımsızlığını tanıyarak onunla anlaşıyor. Hintli bir prensle anlaşarak Arachosya’daki bir seferden sonra, güneyden Karmanya’ya kadar dönüş yolunu alır; oradan III. Antiochos Arabistan’a geçer. Başlangıçta Selefkos kralı daha fazla kâr umuyordu. Yeni bir İskender’e kıyasla, en azından doğu satraplıklarının ayrılma hareketini geciktirmeye çalıştı ve Akheos’a karşı kazandığı zafer, Küçük Asya’da Selefkos otoritesini geri getirdi. Fakat Mısır Kralına karşı başarısızlık, Selefkosların Koele-Suriye üzerindeki iddialarını olduğu gibi bırakır.

MÖ 206 – III. Antiokhos Ermenistan, Part ve Baktriya’nın geçici olarak fethini sağlar.

MÖ 202 – III. Antiokhos, Suriye ve Filistin’in fethine başlar. Beşinci Suriye Savaşı’nın başlangıcı. 203-202 kışında V. Philippos, Ptolemeos’un dış mülklerini onunla paylaşmayı anlaşma imzalar.

MÖ 200 – Panion Muharebesi, Filistin ve güney Suriye III. Antiokhos tarafından işgal edilmesi. III. Antiokhos ve V. Philippos antlaşmasından sonra, Selefkos kralı beşinci bir Suriye savaşına başlar ve Panion’da kesin bir zafer kazanır. Bu zafer, Koele-Suriye’nin bir asır sonra Ptolemeos krallığı tarafından kesin kaybolmasına sebep olacaktır.

MÖ 198 – III. Antiokhos güney Suriye’yi işgal ediyor.

MÖ 197 – III. Antiokhos, Efesos’un kontrolünü ele geçirerek Boğazlara ulaşır.

MÖ 196 – III. Antiokhos Trakya’yı işgal eder. Efesos’un, Romalılar karşısındaki yenilgisinden sonra onu Pergamos Kralı’na bırakmak zorunda kalan III. Antiokhos tarafından ele geçirilmesi. III. Antiokhos, doğu satraplıklarındaki büyük seferinden sonra (212-205), 200 yılında Panion savaşında Ptolemeos komşusundan Koele-Suriye’yi fethetti. İkinci Makedonya Savaşı, Bithynia Kralı I. Prusias’ın yardımıyla ve Roma’nın diplomatik adımlarına rağmen, ona Pergamos krallığına saldırma fırsatı verdi. III. Antiokhos böylelikle Küçük Asya’da I. Selefkos’un mirasını geri alma arzusunu göstermiş olur; bu iddia sadece Trakya ile bağlantılı olarak belirlenmiştir. Aynı zamanda Pergamos için de geçerlidir, bu da Pergamos’un Roma davasına olan bağlılığını tepkiyle açıklar. 197’de III. Antiokhos’un güçleri Efesos’un kontrolünü ele geçirip Boğazlara ulaşırken, Flamininus, Cynoscephali’de galip geldi ve Rodoslular Selefkos ilerlemesinin kaygısını Romalılara belli eder.

MÖ 195 – Mısır, güney Suriye’yi III. Antiokhos’a devreder.

MÖ 193 – Roma ile III. Antiokhos arasındaki müzakerelerin başarısızlığı. Anlaşmazlıklarını çözmek için 193’te Romalılar ve Selefkoslar arasında bir uzlaşma girişiminde bulunulur; Roma’ya bir Selefkos elçiliği gelir, onu karşılayan ve dostluk ilişkilerinin kurulması için Roma şartlarını iletmekten sorumlu olan Flamininus’tur. Antiokhos Trakya’dan çekilirse, Roma Asya’ya olan ilgisinden vazgeçer; tersine, Antiokhos Trakya’da kalırsa Roma, Asya’daki Yunan şehirlerinin işlerine müdahale politikasını sürdürür. Karşılıklı tavizlere yol açabilecek bu temeller üzerinde uzun müzakereler devam edecektir.

MÖ 191 – III. Antiokhos, Thermopylae’de Romalılar tarafından yenilir, Mısır kralı V. Ptolemeos Epiphanes ile barış yapar. Hannibal tarafından savaşa sürüklenerek, Küçük Asya’da Roma’nın bir müttefiki olan Pergamos kralı III. Evmenios ile çarpışır. Ekim 192’de 10.000 Selefkos askerinin karaya çıkarılması, daha sonra Roma ile ittifaklarını bozan Aetolyalıların umutlarını büyük ölçüde hayal kırıklığına uğratmıştı. Yunan şehirlerinin çoğu benimsenecek tavır konusunda oldukça tereddütlüydü. Akhaiya’lılar, Romalılar ve V. Philipos’un Makedonyalıları, III. Antiokhos’a karşı sağlam bir ittifak oluştururlar. Akhaiya kralı Philopimen’in Sparta işlerine müdahalesi yine de Akhaiya birliği ile Romalılar arasındaki husumeti derinleştirecekti. Antiokhos ertesi yıl Thermopiles’te konsül Manius Acilius Glabrio tarafından yenilecek, 189’da Sipylos Magnesiası’ndaki yenilgisine kadar Asya’da savaşa devam edecek. Bu savaş, Apamea Barışının (189-188) imzalanmasıyla sona erecektir.

MÖ 190 – Suriye kralı III. Antiokhos’un savaşlarının başlaması.

MÖ 189 – Kornelius Skipio’nun Sypilos Magnesiası’nda Selefkoslar kralı III. Antiokhos’a karşı Roma zaferi.

MÖ 187 – Selefkos hanedanından IV. Selefkos Philopator’un saltanatının başlangıcı. III. Antiokhos’un oğlu ve halefi IV. Selefkos Philopator, Pergamos ve Roma’nın ilerlemeleriyle yüzleşmek için boşuna uğraşacak.

MÖ 175 – Selefkos hanedanından IV. Antiokhos Epiphanes’in saltanatının başlangıcı.

MÖ 174 – III. Antiokhos’un oğlu IV. Antiokhos, kardeşi IV. Selefkos’u zehirledikten sonra tahtı gasp eden Heliodoros’u devirip idam ettikten sonra yerine geçti. Roma gücüyle karşı karşıya kalan güçlü bir Helen krallığı yaratmaya çalışır. Bu politika, onu Yahudiye’de Yunan dinini bir kararname ile empoze etmeye ve ayrıca baş rahip Jason’un ve ardından her ikisi de dini otoritelerini büyük bir meblağla satın alacak olan halefi Menelaus’un anlaşmasına yol açacaktır. Kudüs Tapınağı daha sonra Zeus’a adanacak ve Yahudilik uygulamasına ölümle cezalandırılacaktı ; Yahudiliğe karşı ilk kez bir dini zulüm başlar. Bu politika, 165’te Mattathias Makkabe ve kardeşi Yahuda liderliğindeki Yahudilerin isyanına sebep oldu.

MÖ 173 – V. Antiokhos Efpator’un doğumu.

MÖ 170 – VI. Ptolemeos Philomitor’un naibi I. Kleopatra’nın kardeşi IV. Antiokhos, Mısır’ı işgal eder. I. Kleopatra’nın ölümünden kısa bir süre sonra Suriye kralı Antiokhos Mısır’ı işgal eder ve yeğenini esir alır. İskenderiye daha sonra küçük kardeşi VI. Ptolemeos Philomitor’un yerine VII. Ptolemeos Neoteros’u (Evergetes) kral ilan eder. Antiokhos iki kardeşi yönetimi paylaşmalarına zorlar. Philomitor, evlendiği kız kardeşleri II. Kleopatra ile ortak olur. Antiokhos iki yıl sonra Mısır’dan ayrılacak.

MÖ 169 – IV. Antiokhos Epiphanes tarafından Mısır’ın fethinin başarısızlığı.

MÖ 168 – Yehuda Makkabi, Filistin’de Selefkoslara karşı Yahudi isyanına önderlik eder. IV. Antiokhos Epiphanes, İskenderiye’yi kuşattı, Roma elçisi Popilius Laenas onu geri çekilmesine mecbur eder. Kudüs Tapınağı’nın yağmalanması, Zeus’a kutsanması ve Yahudiliğe karşı dini zulüm, Mattathias Makkabi liderliğindeki Yahudilerin IV. Antiokhos Epiphanes’e karşı isyanını daha fazla kışkırttı. Haşmonayim ailesinin rahibi olan, Yonathan, Yehuda, Eleazar ve Simon ile birlikte Makkabiler adını alacak bir ayaklanmanın başına geçer. Pompey Kudüs’ü ele geçirip Yahudiye’yi bir Roma eyaleti yapana kadar Roma’nın isyanı desteklemesi ve Haşmonayim rejimini tanımasıyla çatışma 20 yıl sürecekti.

MÖ 165 – Mattathias Makkabi ve kardeşi Yehuda’nın IV. Antiokhos Epiphanes’e karşı isyanı.

MÖ 164 – IV. Antiokhos Epiphanes’in ölümü. Selefkos hanedanından V. Antiokhos Efpator’un saltanatının başlangıcı. Selefkos kralı VII. Antiokhos Evergetes’in doğumu. Yehuda Makkabi’nin Selefkos ordularına karşı askeri başarıları. IV. Antiokhos’un oğlu V. Antiokhos, babası öldüğünde henüz dokuz yaşındaydı, bu yüzden naipliği bir akrabası olan General Lysias sağladı.

MÖ 162 – V. Antiokhos’un naibi Lysias, Yahudilere karşı bir sefer başlatır ve Kudüs’ü kuşatır. Selefkos hanedanından I. Dimitrios Soter’in saltanatının başlangıcı. Kommagene, Selefkosların bağımsız bir krallığı olur. Lysias, Kudüs kuşatması sırasında, kralın danışmanı Philippos’un naipliğine karşı çıktığını ve Antakya’yı ele geçirdiğini öğrenir. Ayrıca, şu ana kadar Romalıların rehinesi olan V. Antiokhos’un kuzeni I. Dimitrios Soter, geri döner. Dimitrios, Lysias’ı ve genç V. Antiokhos’u öldürür; bu olay, Selefkoslar arasında hanedan mücadelelerinin başlangıcı olacaktır. Makkabiler çatışmasını yatıştırma girişiminden sonra, yeni bir yüksek rahibin atanmasıyla I. Dimitrios, seleflerinin Yahudilere karşı yürüttüğü mücadeleye devam edecek. Bir koalisyon tarafından yenilerek, iktidarı gasp edecek olan Alexandros Balas tarafından öldürülecek. Bu, her biri ayrıca Selefkosların soyundan geldiğini iddia eden, birbirini izleyen uzun bir gasp döneminin başlangıcıydı. Bu dönem VIII. Antiokhos ile sona erecekti.

MÖ 150 – Suriye Kralı I. Aleksandros Balas’ın saltanatının başlangıcı. IV. Antiokhos Epiphanes’in oğlu olduğunu iddia eden Aleksandros Balas, Suriye tahtına sahip çıkıyor. Balas ve Demetrios, rekabetlerinde Yahudilerin desteğini kazanmak için ilerlemeler ve onurlarda bir artış gösterirler. Jonathan Maccabee Yeruşalim’de başkâhin olarak atanır. Sonunda Alexander I Balas, Demetrios I Soter’i tahttan indirip öldürecekti. Kendisi daha sonra Demetrios II Nicator tarafından devrilecek. Durumdan yararlanan Jonathan Maccabee, Haşmonayim hanedanının Kudüs’e yerleşmesini sağlayacaktır.

MÖ 145 – Selefkos hanedanından II. Dimitrios Nikator’un saltanatının başlangıcı (145-126). Dimitrios I Soter’in oğlu II. Dimitrios Nikator, gaspçı I. Aleksandros Balas’ı devirecekti. O da Aleksandros Balas’ın oğlu Aleksandros II Zabinas olduğunu iddia eden başka bir gaspçı tarafından tahttan indirilecek. 141’de Partların kralı Mithridates tarafından esir alındı ve onun kızıyla evlendi. Sonuç olarak, ilk karısı Dimitrios’un erkek kardeşini kral olarak tanıtır ve onunla evlenir. 128’de Partlardan geri döndüğünde, ertesi yıl yine tahta çıkacak ama suikasta öldürülecek. Bu dönemde büyük Selevkos devleti Suriye’ye indirgenmişti.

MÖ 144 – VI. Antiokhos Dionysos, saltanatının başlangıcı. Gaspçı Aleksandros Balas’ın oğlu VI. Antiokhos Dionysos sadece 2 yıl hüküm sürdü. Aleksandros Balas’ın ölümü üzerine Antiokhos, II. Dimitrios’tan kaçmak zorunda kaldı. Apamea garnizonunun komutanı Tryphon onu geri arayacak ve savaş sırasında tüm fillerini ele geçirerek II. Dimitrios’u yenecek.

MÖ 141 – Selefkos Kralı VIII. Antiokhos Philomitor’un doğumu. Partların kralı I. Mithridates, Dicle üzerindeki Seleukia’yı ele geçirir ve Mezopotamya’yı fethedecek.

MÖ 140 – Selefkos Kralı II. Dimitrios Partlar tarafından esir alınır. Antakyalı Aleksandros heykeytraş tarafından ünlü ve Paris’te Louvre Müzesinde sergilenen Venus de Milo adlı Yunan heykelinin yapılışı.

MÖ 138 – Selefkos kralı VII. Antiokhos Euergetes’in saltanatının başlangıcı. 140 yılında savaşa çıkan VII. Antiokhos’un kardeşi II. Dimitrios, Mezopotamya’da Partlar tarafından canlı olarak yakalanmış ve Mithradates’e gönderilmiştir. VII. Antiokhos, Partlara karşı birçok zafer kazanır, Babil ve Susa’nın kontrolünü ele geçirerek Medya’ya yerleşir. II. Phraates’e kabul edilemez koşullarda barış teklif eder. Dimitrios yine de Antiokhos’un kontrol ettiği bölgeleri terk etmeye zorlamak için Suriye’de serbest bırakılır, ancak işgal ettiği şehirler isyan eder. Selefkos birlikleri II. Phraates tarafından ezililecek, Antiokhos’ta adamları tarafından terk edilerek ölecek.

MÖ 135 – Selefkos kralı Kyzikos’lu IX. Antiokhos’un doğumu. II. Dimitrios Nikator’un oğlu ve VIII. Antiokhos Philomitor’un kardeşi. Suriye tahtına karşı çıkan Kyzikos’lu Antiochos IX, 114’te Koele-Suriye’nin kralı oluyor, ardından kardeşinin ölümünden sonra, VI. Selefkos Epiphanes tarafından öldürülmeden önce Suriye’nin kralı olacak.

MÖ 131 – Selefkos kralı VII. Antiokhos Sidetes’in saltanatının başlangıcı.

MÖ 129 – VII. Antiokhos Sidetes, İran’da öldürülür.

MÖ 125 – II. Dimitrios’un oğlu V. Selefkos’un saltanatı ve ölümü. Selefkos hanedanından VIII. Antiokhos Philomitor’un saltanatının başlangıcı. II. Dimitrios Nikator’un oğlu VIII. Antiokhos, annesi II. Kleopatra’dan sonra tahta çıktı. Kleopatra Thea, naibi olduğu kardeşi V. Selefkos’a suikast düzenledi. Onunla gücü paylaşmak istemediği için 121’de onu öldürtecek. Ayrıca tahtı gasp eden II. Aleksandros Zabinas’ı da kovacak ve öldürtecek. Daha sonra, ölümü üzerine yerine geçen kardeşi Kyzikoslu IX. Antiokhos ile savaşmak zorunda kalır.

MÖ 106 – Parthia ve Çin arasında ilk kervan ticareti (İpek Yolu). Zhang Qian tarafından aktarılan bilgilere göre, Çinlilere uzak batıda zengin bir ülkenin, yani Roma’nın varlığını öğretecek başka şeyler vardı. Ardından, Partlara kadar uzanan ticari ve diplomatik ilişkiler birbiri ardına eyaletler arasında başladı. Onlar aracılığıyla ve dolaylı olarak, daha sonra “İpek Yolu” olarak adlandırdığı bir ticaret yolları ağı açıldı. Aslında, birkaç kara ve deniz yolunu içerir. En uzun kara yolu Changan’dan başlayıp, Çin Türkistanı ve kuzey İran’dan geçerek Antakya veya Tire’de sona eriyordu. Daha güneyde, Hindistan’ın Kalküta kentinden başlayan ve Benares’ten geçerek İslamabad, Kabil ve İsfahan’ı birleştirerek Palmyra’da son bulan başka bir yol vardı. Kanton’dan başlayan deniz yolu, Hindistan’ın güneyini geçerek Kızıldeniz’e ulaşırdı. Mallar aşama aşama seyahat eder ve el değiştirirdi. Birkaç yıl süren yolculuğun tamamını yapanlar nadirdi.

MÖ 96 – Selefkos hanedanının VI. Selefkos Epiphanes saltanatının başlangıcı (96-93). Selefkos hanedanından Kyzikos’lu IX. Antiokhos saltanatının başlangıcı (96-95). VI. Selefkos, VIII. Antiokhos’un oğluydu. Amcası IX. Antiokhos’a ve kuzeni X. Antiokhos’a karşı savaştı. Onlara tutsak düşen IX. Antiokhos, Kilikya’daki Mopsueste şehrinin sakinleri ile birlikte diri diri yanarak öldü. Selefkos hanedanından III. Dimitrios saltanatının başlangıcı. III. Dimitrios aslında yalnızca Suriye’nin kralıydı. Selefkosların tahtı, Roma tarafından XIII. Antiokhos’a emanet edilmeden ve ardından ondan geri çekilmeden önce art arda 5 hükümdara geçti.

MÖ 94 – Selefkos hanedanından X. Antiokhos Eusebes’in saltanatının başlangıcı. IX. Antiokhos’un oğlu, X. Antiokhos Eusebes, IV. Seleukos’u tahttan indirecekti. Tahtta sadece iki yıl kalacaktı ve VIII. Antiokhos’un oğulları tarafından kovulacaktı.

MÖ 83 – Armenia kralı Tigranes tarafından Antakya’nın fethi.

MÖ 69 – Lukullus’un Ermeni kralı Tigranes’e karşı savaşının başlangıcı. Lukullus’un Tigranakert’te Tigranes’e karşı kazandığı zafer. Son Selefkos kralı XIII. Antiokhos Asiatikos’un saltanatının başlangıcı. Antiokhos Kommagene Theos’un saltanatının başlangıcı. Romalı general Licinius Lucullus, onu sürgünden geri getirerrek yerine tahta geçirecekti, aslında Suriye Roma’nın egemenliği altındaydı. Pompey 64’te onu tahttan indirerek ülkeyi bir Roma eyaletine dönüştürerek bu kurguya son verecekti. Antiokhos Theos, krallığını bağımsız tutmaya çalışmak zorunda kaldı, ancak onun Romalıların bağımlı bir devleti olmasını engelleyemedi. Suriye sınırındaki Nemrud Dağı’nın tepesinde, kendisine ve tanrılara tapınmaya adanmış muhteşem bir kültür kompleksi kurdu.

MÖ 66 – Pompey tarafından Suriye ve Filistin’in fethinin başlangıcı.

MÖ 64 – Pompey Suriye’ye geçer ve Selefkos İmparatorluğu’nu ilhak eder. Kommagene bir Roma himayesi olur. Katilina’nın konsüler seçimlerindeki ilk başarısızlığı ardından Pompey, Suriye’yi bir Roma eyaleti yapar. Antakya’nın Romalılar tarafından ele geçirilmesi, Selefkos hanedanının sonu.

MÖ 53 – Suriye’de quaestor olarak atanan ama praetor olarak hareket eden Kassius, Partların gözünü korkutmasına izin vermedi. Özellikle Antakya’yı kuşatan Orodes oğlu Pakorus’u geri sürer.

MÖ 50 – Suriye’ye kaçmak zorunda kalan Kleopatra, Antakya’da sığınır.

MÖ 40 – Part kralı I. Orodes’in oğlu Pakorus, Brutus ve Kassius’un destekçisi Labienus liderliğindeki Philippi’de mağlup olmuş Roma ordusunun kalıntılarıyla ittifak kurdu. Kampanyaları çok hızlıydı, Suriye, Kilikya ve Kudüs’ü ele geçirecek, burada Pompey tarafından atanan tapınağın baş kahin Hirkanus’u görevden indirecekler.

MÖ 37 – Partlar tarafından Suriye’nin yeni işgali.

MÖ 15 – Antakya’da büyük deprem. Nero Klaudius Germanikus’un doğumu. Drusus’un ve Augustus’un yeğeni Antonia’nın oğlu Germanikus, amcası Tiberius tarafından evlat edinilir. Büyük niteliklere sahip bir adam olan Germanikus, Konsül olacak ve ardından Almanlara karşı birkaç muzaffer seferi yürütecek. Augustus’un en büyük torunu Agrippina ile evlenecek ve biri imparator Kaligula olmak üzere 9 çocuğu olacaktır. Tiberius’un tahta geçmesinden sonra Suriye ve Kapadokya’da öne çıktı ancak 34 yaşında Antakya yakınlarında öldü. Antakyalıların çok sevdiği ve saygı duyduğu bir valiydi.

MS 19 – Germanikus’un Antakya’da ölümü.

MS 22 – Vaiz ve misyoner Aziz Luka’nın doğumu. Yunan asıllı ve Antakya doğumlu vaiz ve misyoner Aziz Luka, önce Antakya şehrinde doktor olacaktır. Hristiyanlığa katılacak ve Avrupa’daki Aziz Paul’un misyonerliğine eşlik edecek. Yahudi olmayan ilk havari, yeni dinin evrensel ve sosyal yönünü vurguladı. İsa’nın tanrısallığının kanıtı olarak, Meryem’in lekesiz ana rahmine düştüğü doktrinini ileri sürdü. Kendi adını taşıyan müjdenin muhtemel yazarıdır. Geleneğe göre, biri Yunanistan’da (Mega Spylaion), diğeri Kıbrıs’ta (Kykou) ve diğeri Rusya’da olmak üzere üç Meryem Ana ikonu çizdi, ancak başka iddialar da var. Bu ikonalar hem Batı Kilisesi hem de Doğu Kilisesi için model olacak. Ortodoks sanatında, Tanrı’nın annesinin ikonlarda temsilinin üç temel kanonunun kökeninde olacaklar. Önden temsil edilen annenin çocuğu bir eliyle tuttuğu ve diğer eliyle izlenecek yol olarak ona işaret ettiği Hodegetria; çocuğun başını çok nazik bir hareketle ona çeviren annesinin kollarına sığındığı Eleusa (şefkat bakiresi); bakirenin dua ettiği, ellerini kaldırdığı, çocuğun genellikle göğsünde temsil edildiği ikonadır.

MS 24 – Antakya şehri yangınla harap olur.

MS 32 – Rab İsa’nın vaazı Antakya ve Şam’ kadar ulaşıyor. Aziz Petros tarafından Antakya Kilisesi’nin Kuruluşu
MS 33 – Aziz Pavlos’un Şam’da Hıristiyanlığı kabul edip onun uğrunda çalışmaya başlaması.

MS 37 – I. Agrippa’nın Suriye’deki saltanatının başlangıcı.

MS 51 – II. Agrippa’nın Suriye’deki saltanatının başlangıcı.

MS 69 – Vespasian, İskenderiye ve Antakya tarafından imparator ilan edilmesi.

MS 85 – Suriye’de oryantal dekoratif üslubun ortaya çıkışı. Bu üslup hem resimde (örneğin, Fırat Nehri üzerindeki Dura’da) hem de yer mozaiklerinde Antakya’da yaygınlaşacaktı. Özellikle yüz pozisyonunun ve kurdeleler, kuşlar veya karşı karşıya gelen hayvanlar gibi oryantal motiflerin benimsenmesi ile nitelendiriliştir. Ana ticaret yollarının kavşağında, bu Doğu etkisi daha sonra bölgesel Bizans sanatı aracılığıyla sürdürülecektir.

MS 97 – Çin İmparator’un Büyükelçisi Kan Ying Antakya’ya ziyareti.

MS 115 – Antakya’da ölümcül deprem. Trajan Antakya’da kalır. Antakya’da kaldıktan sonra, Adiabene’ye ve aşağı Mezopotamya’ya bir sefer düzenledi; Osroes, önünde kavrulmuş toprak politikasını uyguluyor. İki ordu Ctesiphon surlarının altında birleşti ve şehir alındı. Trajan daha sonra Mesene kralı Attambélos V’nin boyun eğdiği güneye doğru ilerledi; Parthia’nın diğer kısmı Asur eyaletine dönüştürülürken, bir müşteri prensi olarak yerinde tutuldu. Ancak kuzeyde, Hetra direnirken imparatoru Nisibis ve Edessa’yı yeniden fethetmeye zorlayan bir Part reaksiyonu meydana geldi. Sonunda Trajan, Asur eyaletini terk etti ve babasının yerine taç giydirdiği Osroès’in oğlu Kral Parthamaspatès’e teslim olan bir Part krallığını yeniden kurmakla yetindi. Parthia ölüyor ve şimdi kaosa sürükleniyor.

MS 212 – Roma imparatorları Karakalla ve Geta’nın saltanatının başlangıcı. Geta’nın Karakalla tarafından öldürülmesi. Roma imparatoru Karakalla’nın saltanatının başlangıcı.
Karakalla, Nero’dan bile daha kana susamış bir tirandı. Muhalefette olduğundan şüphelendiği yirmi bin kişiyi katlettiği iddia ediliyor. Karakalla ve Geta İmparatorluğu bölmeyi planlamışlardı. Karakalla Batı’yı Roma’dan yönetirken, Geta Doğu’yu Antakya veya İskenderiye’den kontrol edecekti.

MS 253 – Sasani Persleri (Châhpuhr) Doura ve Antakya’yı alır ama gaspçı Uranius Antonius tarafından geri püskürtülür.

MS 256 – Persler tarafından Dura-Europos ve Antakya’nın ele geçirilmesi. Sasani Perslerinin kralı I. Châhpuhr, galip geldiği söylenen Romalılara karşı yeni bir sefer başlatır. Barbalissos’un Romalılar tarafından yenilgiye uğratılmasıyla başlayan bu sefer, Châhpuhr’un Suriye’nin başkenti Antakya dahil 37 şehri ele geçirmesini sağlar.

MS 268 – Antakya Episkoposu Samosatalı Pavlos, İsa Mesih’in kutsallığını inkar ederek, onu Tanrı’nın aracı bir adamı olduğunu yayıyordu. Konsil tarafından kınandı, yasakları hiçe sayarak, Palmyra prenslerinin desteğiyle görevini yapmaya devam eder. Palmyra’nın düşüşünden sonra episkoposluğu halefi Domnus’a bırakmak zorunda kalır.

MS 272 – Roma İmparatoru Aurelian, Palmyra Kraliçesi Zenobia’ya düşen toprakları yeniden fethetmek için yola çıktı. İmparator Suriye’ye giderken generali Probus’u kolayca geri aldığı Mısır’a gönderdi. Mısır ve Suriye’den sürülen, Emesa ve Antakya’da yenilen Zenobia orduları, aynı yıl olan 272’de Palmyra’da teslim oldu.

MS 273 – Palmyra’nın düşüşünden sonra Çin ile Akdeniz arasındaki ticaret yolunun değiştirilmesi. Çin’den Akdeniz’e giden yol, Palmyra’dan geçerek Seylan ve Basra Körfezi’nden geçerdi. Düşüşüyle birlikte ticaret, Fırat’ı izleyerel ve ardından Antakya’yı keserek kuzeye doğru hareket edecekti. Başka bir yol, Arap çölünden Nabathem’deki Bostra’ya ve Tire limanına gidiyordu.

MS 325 – Antakya Piskoposu Patrik unvanını alır
MS 325 – Constance Galle’nin (Gallus) doğumu, Sezar’ın ortağı. Büyük Konstantin’in üvey kardeşi Jules Constance’ın oğlu olan Gallus, Julian’ın üvey kardeşidir. 351’de Constantius onu Doğu’nun Sezar’ı yaptı. Belli sayıda ileri gelenin öldürülmesine izin vereceği Antakya’da baş gösterecek talihsiz bir belanın ardından, savunmasını yapamadan imparator tarafından geri çağrılacak ve ölüme mahkum edilecektir.

MS 330 – Yunan kökenli Latin tarihçi Ammien Marcellin’in doğumu (†400). Antakya’da doğan Yunan asıllı bir pagan subay olan Ammien Marcellin, Latince, Tacitus’unkini takip eden ve Roma tarihini MS 96’dan 4. yüzyıla kadar takip eden tarihi bir eser yazdı. 31’i içeren eserinin (Res gestae) ilk 13 kitabı kayıp. Bize gelenlerin çoğu, Konstantin Gallus’un Edirne savaşında düşüşünden geliyor. Ahlaki saptırmalarına rağmen, yeteneği, olayları çoğunlukla tarafsız bir şekilde sunması ve nesnellik arayışındadır. Karakterleri betimlemesi okuyucuyu hareketsiz bırakamaz. Geç Antik Çağ’ın en önemli tarihçilerinden biri olarak kabul edilir.

MS 331 – Büyük Konstantin tarafından Roma İmparatorluğu’ndaki ilk kilise olan Büyük Antakya Kilisesi’nin inşası. Antakya, kubbeli ve mozaikli önemli bir katedral inşa eden imparatorluğun ilk şehirlerinden biri olacak.

MS 345 – Antakya’da Deprem.

MS 346 – Antakya yakınlarındaki Seleucia limanı Pieria’nın genişletilmesinin tamamlanması ve şehrin yeniden inşası. İmparator II. Constantius, Antakya’ya daha büyük bir liman sağlamaya karar vermişti. Çalışmanın tamamlanmasına, önceki yıl meydana gelen depremde kısmen yıkılan şehrin yeniden inşası eşlik etti.

MS 349 – Constantius II, Antakyalı sofist Libanios’u Konstantinopolis’e atar. Nikomedia’dan imparatorluk fermanıyla geri çağrılan Libanios, 354’te memleketi Antakya’ya dönecekti. Orada bir hatip olarak büyük bir ün kazanacaktı. “Söylemler”, “Okul İşleri” ve “Mektuplar” olmak üzere üç gruba ayrılmış etkileyici bir yapıtın yazarıdır. Ona göre barbarların varlığı yalnızca İmparatorluğa zarar veriyorsa, onları fetih veya eğitim yoluyla Roma İmparatorluğu’nun tebaası haline getirmek mümkündür. Genel irade ve tanrılar tarafından seçilen imparator, imparatorluğun barbarlara karşı savunmasını ve iç barışı ve hatta tebaasının mutluluğunu sağlamalıdır. Kanunların yaratıcısı, onlara boyun eğmeli ve her şeyde “filanthrôpia”, yani insanlık sevgisinin erdemini ortaya koymalıdır. Eğer herkes toplumsal yapıda kendi yerinde kalmak zorundaysa, hiçbir kategori hor görülmemeli ve adalet herkes için adil olmalıdır. Libanios’un eseri, antik çağın bize bıraktığı en önemli eserlerden biridir. Şöhreti Bizans tarihi boyunca olduğu kadar Rönesans döneminde de önemli olacaktır.

MS 350 – Antakya şehrin sokaklarında aydınlatması

MS 351 – Büyük Konstantin’in üvey kardeşi olan Julius Constance’ın oğlu Constance Gallus, kendisi de Julian’ın üvey kardeşidir ve onu Doğu için Sezar yapacaktır. Belli sayıda ileri gelenin öldürülmesine izin vereceği Antakya’da baş gösterecek talihsiz bir belanın ardından, savunmasını yapamadan imparator tarafından geri çağrılacak ve ölüme mahkum edilecektir.

MS 353 – 353 yazında, Konya’da, ayrıca Filistin ve Antakya bölgesinde de kıtlıkla ilgili huzursuzlukların patlak verdiği bildirildi.

MS 362 – Bir İmparatorluk Fermanı, resmi onay olmadan öğretimi yasaklıyor. Öğretmenler hakkındaki 17 Haziran 362 Fermanı, hiçbir Hıristiyanın klasikleri öğretemeyeceğini açıklayan bir imparatorluk genelgesi ile desteklendi, çünkü inanmadığı şey göz önüne alındığında gerekli ahlaki seviyeye sahip olamamıştı. Ancak bu öğretim, okullaşmanın önemli bir parçasını oluşturuyordu. Böylece öğretmenleri vazgeçmeye zorlayan Hıristiyanlar 26 Ekim’de gösteri yaptılar ve Daphne’deki Apollon tapınağı ateşe verildi. Julian, büyük Antakya kilisesini kapatarak ve altınlarına el koyarak karşılık verdi.

MS 380 – Nestorius’un doğumu (†451). Suriye’de doğan Nestorius, 428’den 431’e kadar Konstantinopolis Patriği oldu. Antakya okulunda eğitim gördü, Genç Apollinaris’in teorilerini benimsedi ve Mesih’in ilahi ve insan olmak üzere iki doğasının ayrılmasına inandı; Bakire Meryem, İsa’nın annesi olarak adlandırılabilir, ancak “Tanrı’nın annesi” olarak adlandırılamaz. Efes Konsili (431) tarafından kınandı ve sürgüne gönderildi. 435’te sürgüne gönderildi, uzak Libya vahası Khargehen 451’de ölecekti. Nasturilik, kilisesinin Orta Asya’ya, Hindistan’a ve Çin’e kadar uzandığı İran’a ve Doğu Kilisesi’ne ulaşacaktı ve iki yüzden fazla piskoposluk ve on milyonlarca Nasturi mezhebini kabul eden hiristyanlar vardı.

MS 381 – Konstantinopolis Piskoposu Patrik statüsünü yükselmesi.

MS 396 – Hunlar Doğu İmparatorluğu’nu işgal eder ve Antakya’ya ulaşır.

MS 444 – Dioskoros, İskenderiye’nin Konstantinopolis ve Antakya Patrikhaneleri üzerindeki üstünlüğünü ilan eder.

MS 451 – Kudüs, Hıristiyan Kilisesi’nin beşinci patrikhanesi olarak kabul ediliyor.

MS 458 – Antakya ve Apamea bir depremle sarsılır.

MS 526 – Antakya büyük bir depremle tamamen yıkılıyor. 29 Mayıs 526 ve 29 Kasım 528 depremleri Antakya’nın yıkılmasıyla 250.000 kişinin ölümüne neden olacaktı.

MS 530 – Justinianus generali Belisarius, Perslere karşı muzaffer bir sefer yürütür. Belisarius, sayıca az olmasına rağmen, Dara’da önemli bir zafer kazandı. Ancak ertesi yıl, Persler Fırat’ı tekrar geçmeyi ve Antakya’yı tehdit etmeyi başardılar. Belisarius onları kesecek ama Callinicum yakınlarında yenilecek.

MS 531 – Sasani hükümdarı Xusro I Anuşirvan’ın (Khosro, Chosroes) saltanatının başlangıcı. Suriye’yi işgal etti ve Bizans ile barış imzalamadan önce Antakya’yı yağmaladı.

MS 540 – Pers Sasaniler I. Xusro’nun Bizans’a karşı seferinin başlaması.

MS 541 – Antakya’nın Persler tarafından ele geçirilmesi. Persler, özellikle Hira’nın Arap prensleri Lakhmidler ile Bizans ile müttefik Gassanid prenslerine karşı çıkan çekişmelerin ardından Bizans’a karşı gizli bir savaş halindeydiler. Antagonizmaların bir başka yönü de diniydi. Justinianus döneminde, Bizans’ta resmi din Ortodoksluktu, ancak Monofizitizmin birçok takipçisi vardı, özellikle Suriye’de Gassani prensleri tarafından yönetilen Arap kabileleri arasında; Bizans’ın kendisinde, Monofizitlik İmparatoriçe Theodora tarafından desteklendi. İran’da tanınan tek Hıristiyan kilisesi Nasturi kilisesiydi, ancak Lakhmid prenslerinin tebaası olan birçok Arap, Ermenilerin çoğunluğunun yanı sıra Monofizit’ti. Sonunda 532’de bir barış sağlanmıştı, ancak Xusro yeniden silahlanmak için yeni bir sınır olayını bahane olarak kullandı. Seferine Suriye’yi işgal ederek başladı ve Antakya’yı yağmaladı. 555’te ateşkese ve 562’de barışa rağmen, savaş 651’e kadar devam etti. Pers krizi Justinian’ın saltanatında dönüm noktası oldu.

MS 550 – Antakyalı Konstantinos “Hıristiyan Topografyasını” yazar ve Yunan bilginlerinin dünyasının imajını reddeder. Antakya Konstantinos’u (Kosmas Indikoplefstis), birkaç yolculuktan sonra dünyanın bir tanımını üreten bir Nasturi Suriyeli Yunan’dır. On bir kitap halindeki eseri, evreni üst üste binen iki boşlukta, işgal ettiğimiz alt boşluk ve geleceğimiz için hazırlanmış üst boşlukta tasvir ediyor. Evren, Eski Ahit’te tarif edilen çadırın biçimine sahiptir, gökyüzü, dünyanın uçlarında sabitlendiği bir kubbedir. Tufan öncesi kralların bir listesini de verir.

MS 553 – Çok hızlı bir şekilde önce Konstantinopolis’te, ardından Antakya, Tire ve Beyrut’ta ipek fabrikaları kuruldu. Bu endüstri özellikle kazançlı bir devlet tekeli haline geldi. 8. yüzyılda ipek ve altın eşit ağırlıkta aynı değere sahip olacak.

MS 603 – (622’ye kadar) Bizans’a karşı muzaffer Pers seferlerinin başlaması. Pers kralı Xusro II (Khosroes II), Edessa’yı ele geçiren bir isyancı generalin müttefiki olarak Bizans’a karşı başlattığı muazzam bir ordu topladı. Phocas birlikleri, isyancıyı ihanetle ele geçirmeyi başarmasına rağmen, ilerlemelerine karşı koyamadı. Dört yıl boyunca Sasani Persleri, Suriye, Ermenistan, Kapadokya, Paphlagonia ve Galatya’nın yanı sıra Batı Mezopotamya’nın neredeyse tamamını işgal etti. 608’de öncü birlikleri, Konstantinopolis’in görüş alanı içinde, Kalkedon’da kamp kurdu. Bu arada Slavlar ve Avarlar Balkan Yarımadasını işgal etmeye devam ettiler. Kartaca’dan gelen Herakleios’un isyanı Phocas’ı kovdu, ancak Persler başkenti alamayarak eyaletlerde ilerlemelerini sürdürdüler. 611’de Antakya’yı, 613’te Şam’ı, ardından ertesi yıl Kudüs’ü aldılar, tüm Hıristiyanları katlettiler, Kutsal Kabir’i yaktılar ve Büyük Konstantin’in annesi Helen tarafından icat edilen kutsal kalıntı olan Gerçek Haç’ı ele geçirdiler. 622’de Avarlarla başa çıkmayı başaran Herakleios, Perslere karşı bir sefere çıktı ve ordularını Kapadokya’da bozguna uğrattı. O andan itibaren Bizanslılar, 626’daki aksiliklerden sonra Ctesiphon’un ele geçirilmesine yol açacak ardışık seferlere devam etmek zorunda kaldılar. 628’de Gerçek Haç muzaffer bir şekilde Konstantinopolis’e girdi.

MS 611 – Xusro II, Antakya ve Kapadokya’yı alır. Herakleios geçen yıl Persleri Küçük Asya’dan sürmeyi başarmışsa, 613’te yağmalanan Antakya surları altında yenildi. Kilikya’nın tamamı, ardından Suriye ve Filistin işgal edilecek. Şam alınır, Kudüs ertesi yıl düşer.

MS 636 – (643’e kadar) Levant’taki Arap fetihlerinin başlangıcı. Antakya, Şam, Sur ve Yafa’nın Araplar tarafından ele geçirilmesi. Bizans’ın Yermuk’ta Araplara karşı yenilgisi. İmparator I. Herakleios, Halid ibn-i Velid’in Müslüman ordusunu Suriye sınırlarından çıkarmak için Theodorus Trithurius komutasında 50.000 asker göndermiştim. Halid’in ordusu sadece 25.000 seçkin askerden oluşuyordu. İlk saldırıları püskürtüldü, ancak yeniden toplanarak saldırıya geri döndüler. Bizans ordularının Asyalı yardımcı birlikleri önce hücuma geçti, ancak kısa süre sonra dağıldı. Birkaç Bizans askeri hayatta kaldı ve 4.000 Müslüman öldürüldü. Bizans, Filistin’i ve güney Suriye’yi kaybettiğinde, Kutsal Haç Kudüs’e altı yıl boyunca zar zor girmişti. İslam yenilmez görünüyor.

MS 637 – Araplar, Al-Qâdisiyya Savaşı’nda Pers Sasaniler’i yendi. Araplar Sayda’yı alır. Araplar Kudüs ve Antakya’yı alır. Osroene Arapların eline geçer.
634’te Palmira’yı aldıktan sonra Araplar, 637’de Antakya, Şam, Tire ve Yafa’yı alarak Levant’ın fethine başlamışlardı. Ardından Sidon, Kudüs, yine Antakya, Osroene, El-Arish ve Peluse onların eline geçecek. Ermenistan ve İran’a yönelik ilk baskınları 640’ta başlatılmıştı.

MS 638 – Araplar Kudüs ve Antakya’yı alır.

MS 640 – Antakya ile Suriye Arap olur. 634’te Palmira’yı aldıktan sonra Araplar, 637’de Antakya, Şam, Tire ve Yafa’yı alarak Levant’ın fethine başlamışlardı. Ardından Sidon, Kudüs, yine Antakya, Osroene, El-Arish ve Peluse onların eline geçecek. Ermenistan ve İran’a yönelik ilk baskınları 640’ta başlatılmıştı.

MS 821 – II. Mihail Arap ve Rus saldırılarına maruz kalırken, bir Slavonyalı Thomas, birliklerinin başında imparatora karşı isyan ediyor. İrini’nin çekirdekten çıkarılan oğlu İmparator VI. Konstantin olduğunu iddia ederek, mucizevi bir şekilde ampütasyondan kurtulduğunu iddia ederek, Müslüman şehri Antakya’da taç giydi. Üstelik, batıda, sempatizanları çekmek için şiddetli bir şekilde ikonoklastik karşıtı önlemler alıyor, ardından imparatorluğu işgal ediyor. Daha sonra, yenilip idam edilmeden önce bir yıldan fazla bir süre Konstantinopolis’i kuşatacak, Michel Bulgar Kroum’un oğlu Omortag ile ittifak kurmakta tereddüt etmeyecek, Kroum ise Michel II’yi destekleyecek. Thomas’ın direğe çakılmadan önce elleri ve ayakları kesilecek.

II. Romanos sadece 24 yaşında öldüğünde, iki çocuğu Basil ve Konstantin sadece beş ve üç yaşındaydı. Sadece 22 yaşında olan anneleri Theophano, naiplik yaptı. Yanında çok güçlü başbakan, hadım Joseph Bringas vardı. İmparatorluğun savunmasını güçlendirmek için Girit’teki birlikleri zaferle yöneten, evleneceği ve ortak imparator olacak general Nicephorus Phocas’ı çağıracak. Bu nedenle Basileios, kardeşi VIII. II. Basileios’un saltanatı, Justinian’dan bu yana benzeri görülmemiş bir Bizans askeri genişlemesinin zamanını işaret edecek, ancak ölümü üzerine kardeşi Konstantin, İmparatorluğa olan ilgisini kaybedecek. Bulgaroctone olarak bilinen II. Basileios, I. Basileios tarafından 867 yılında kurulan Makedon hanedanının en ünlü üyelerinden biridir. Onun saltanatı son derece müreffeh olacak. Üstelik, dini huzursuzluk nihayet sona ermişti. Kendi başına yönettiği orduyu yeniden örgütledi ve böylece savaşı generallere emanet etme geleneğini kırdı. Ayrıca yönetimi yeniden düzenleyerek sağlıklı bir maliyeye sahip olmayı başardı.

MS 962 – Yavaş yavaş Suriye’yi ve kuzey Mezopotamya’yı ele geçirdikten sonra Seyf al-Devle, her yıl imparatorluk topraklarında seferler yürütüyordu. 960’ınki en önemlilerinden biri olacaktı, yaklaşık 30.000 güçlü. Bizans ordusunun komutanı Nicephorus Phocas tarafından kardeşi Leo’ya emanet edilmişti. Bu, ordusunun katledildiği bir pisliğe kendini kaptıran emirin ordularına tuzak kurmaktı. Böylece ordusunun yarısını kaybedecekti. Kardeşini desteklemek için gönderilen Nicephorus’un dönüşü ile Arap orduları daha fazla yenilgiye uğradı. 962’de Seyfü’d-Devle Halep’i kaybetti, ardından bir beyin krizi geçirerek felçli bir şekilde ölmeden önce art arda mallarının çoğunu kaybetti. Nicephorus II Phocas, II. Roma’nın azınlığı döneminde generalissimo olarak atanmıştı. İkincisinin ölümü üzerine Başbakan Bringas, Tsimiskès’i ona karşı çağırmaya çalıştı, ancak Nicephorus’un yeğeni olan ikincisi onu uyardı ve Nicephorus askerleri tarafından ilan edildi. İnsanlar Nicephorus’a doğru eğilir ve 16 Ağustos’ta ikincisi muzaffer bir şekilde Konstantinopolis’e girer. İmparatoriçe sarayına, Bringas da topraklarına sürgüne gönderilir. İmparatoriçe, Nicephorus’a yaklaşacak ve Eylül’de onunla evlenecekti. Ertesi yıldan itibaren Toros bölgelerinde geniş bir sefer başlatacak ve Antakya’yı ele geçirecektir. Sarazenleri Kilikya, Suriye ve Kıbrıs’tan kovacak; Araplara karşı Bizans karşı taarruzunun şampiyonu haline gelerek “Sarazenlerin ölümcül terörü” oldu. Nicephore Phocas ve Jean Tsimiskès, Suriye’nin bir parçası olan Kilikya’yı Antakya ile birlikte devraldı.

MS 965 – Tarsus’un Bizans tarafından Araplara karşı Nicephorus Phocas tarafından yeniden fethi. Bundan böyle Bizans, ticaret yollarını korumaya ve ordunun askere alınmasına neden olan toprak kıtlığını gidermeye yönelik çifte ihtiyaçtan hareketle, her yerde saldırıya geçti. Nicéphore Phocas ve Jean Tsimiskès kuzey cephesinde Antakya ile Suriye’nin bir parçası olan Kilikya’yı ele geçirir, Balkanları işgal eden Ruslar geri püskürtülür ve Bulgaristan ilhak edilir (971).

MS 969 – Bizans, Kıbrıs’ı ve ardından Antakya’yı Araplardan geri alır. Halife Fatımiler el-Muizz Mısır’a yerleşir ve Filistin ve Suriye’yi fetheder.

MS 969 – Bizans’ın ilişkili imparatoru II. Nicephorus Phocas’ın saltanatının başlangıcı.
MS 969 – İoannis Tsimiskis’in Adana’dan önce Müslümanlara karşı zaferi.
MS 969 – Tarsus’u Araplardan geri alan II. Nicephorus Phocas’ın zaferi.
MS 976 – Nicephorus Phocas’ın Toroslarda Araplara karşı seferlerinin başlaması.

MS 970 – Fatımiler Ramallah, Tiberias ve Şam’ı ele geçirdiler ancak Antakya’dan önce başarısız oldular.

MS 971 – Antakya’ya bir başka Fatımi Arap saldırısı
MS 971 – Bizans İmparatoru I. John Tsimiskes Bulgaristan’ı (Bulgarlar) Tuna’ya ilhak eder ve II. Boris’i tahttan çekilmeye zorlar. Bizans tahtını Bardas Phocas’ın gasp etme girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması Byzantium, Kievli Sviatoslav ile yeni bir pakt ve ticari bir anlaşma imzalar. Fatımi Araplarının Antakya’ya yeni saldırısı.

Robert Guiscard’ın oğlu Bohémond, Venedik ile müttefik olan İmparator Alexis’e karşı Makedonya’nın fethi için onunla birlikte savaşacak. Antakya’nın alınmasında Haçlılarla önemli bir rol oynadıktan sonra şehri ve topraklarını elinde tutacaktır. Üç yıl boyunca (1100’den 1103’e kadar) Türklerin tutsağı olarak Avrupa’ya dönecek ve yine başarısızlıkla sonuçlanacak bir Balkan seferine çıkacak.

MS 974 – İoannis Tsimiskis Abbasilere sırtını dönecek ve 975’te Araplara karşı muzaffer bir sefere girişecek. Filistin’i işgal edecek ve Nasıra’ya ulaşacak. Kutsal yerler elinin altında olacak, ama onlara ulaşamadan ölecek.

MS 989 – Kapadokya’nın yerel kodamanlarının Bizans’a karşı isyanının başlaması.
Nicephorus II Phocas, II. Roma’nın azınlığı döneminde generalissimo olarak atanmıştı. İkincisinin ölümü üzerine Başbakan Bringas, Tsimiskès’i ona karşı çağırmaya çalıştı, ancak Nicephorus’un yeğeni olan ikincisi onu uyardı ve Nicephorus askerleri tarafından ilan edildi. İnsanlar Nicephorus’a doğru eğilir ve 16 Ağustos’ta ikincisi muzaffer bir şekilde Konstantinopolis’e girer. İmparatoriçe sarayına, Bringas da topraklarına sürgüne gönderilir. İmparatoriçe, Nicephorus’a yaklaşacak ve Eylül’de onunla evlenecekti. Ertesi yıldan itibaren Toros bölgelerinde geniş bir sefer başlatacak ve Antakya’yı ele geçirecektir. Sarazenleri Kilikya, Suriye ve Kıbrıs’tan kovacak; Araplara karşı Bizans karşı taarruzunun şampiyonu haline gelerek “Sarazenlerin ölümcül terörü” oldu. Kuzeyde, Bulgarlara haraç ödemeyi reddedecek ve Rus Sviatoslav’ı onlara saldırmaya teşvik edecek. 967’de Kairouan’da yapılan barıştan sonra, otoritesini İtalya’ya kadar genişleten I. Otto’ya karşı kendini savunmak zorunda kalacak.
Vergilerinin ağırlığından hoşnutsuzluğa neden olarak, İmparatoriçe Theophano’dan esinlenerek 969’da Tzimiskes tarafından öldürülerek öldü. Phocas ailesinin üyeleri birkaç kez yeniden güç kazanmaya çalışacaklar, hatta Konstantinopolis’e girmeyi başaracaklar ama sonunda tutuklanıp sınır dışı edilecekler. 736 Doğu Generali olarak atanan Jean Tzimitzès sonbaharda taarruza geçer. Adana’yı kuşatıp yardımın geldiğini öğrenerek onlara saldırır; “Mont du Sang” denilen savaş sırasında katledilecek yaklaşık 5000 erkek olacak. John daha sonra Kilikya’yı hedef alarak Küçük Asya’yı geçen Nicephorus’a katılmak için Kapadokya’ya geri çekilecek. 737 Bu yerel isyanla karşı karşıya kalan II. Basileios, 977’den itibaren müdahale etmek zorunda kalacak. Buna bir son verecek ve isyana ilham veren yerel aristokrat ailelerin servetine el koyacak.

1015 – Hristiyan dininin Arap tarihçisi Antakyalı Yahya, Antakya’ya, ardından Bizans’a sığınır.

1025 – Bizans’ın ilişkili imparatoru Bulgaroctone II Basil’in saltanatının başlangıcı.

1028 – Bizans’ın İkinci İmparatoru Konstantin VIII’in saltanatının başlangıcı.

1066 – Selçuklu sultanı Alp Arslan tarafından Antakya ve Edessa’nın ele geçirilmesi.

1084 – Antakya’nın yeni ele geçirilmesi, ardından Selçuklular tarafından Bizanslılara geri verildi.

1096 – Birinci Haçlı Seferi aslında alt bölümlere ayrılmalıdır. İlki, “gueux”, Pierre l’Ermite tarafından vaaz edildi ve Gauthier Olmadan Sahip tarafından yönetildi; Avrupa’yı geçmek için bin bir zorluktan sonra Küçük Asya’da Türkler tarafından katledilecektir. İkincisi, “baronlar”, Fransız ve Alman Hıristiyanları Filistin’e doğru götürecek, Türkleri yendiklerini ve Kudüs’ü aldıklarını görecekler. Bizans’ta I. Alexis, 1. Haçlı Seferi’nin beklenmedik gelişine şaşırır, “baronların” başarısı, Küçük Asya’nın batısını ve güneyini geri almasına izin verir. Bununla birlikte, Batı’nın Filistin ve Suriye’de yarattığı yeni devletler, özellikle de Bizans’ın nominal egemenliğini kabul eden Antakya’nın Norman prensliği, kendilerini uygunsuz vasallar olarak kanıtlamakta hızlı davrandılar. İmparator Alexis, Haçlılar İznik ve Bithynia’nın yanı sıra Smyrna, Efes ve Philadelphia’nın geçişinden kurtulacaktı. Ancak ne Kilikya’yı ne de Antakya’yı ele geçirdi.

1097 – Tarsus’un Haçlılar tarafından ele geçirilmesi. Haçlılar Edessa’yı ele geçirdi. Haçlılar İznik’i kurtarır ve Bizans’a teslim eder. Nicéphore Bryenne ve Anne Comnène’in evliliği. Cenova ve Pisa’lı armatörler, Antakya yakınlarındaki Saint-Simon’da mahalle imtiyazı elde ediyor.

1098 – Nisan ayının başından Mayıs ayının sonuna kadar, Haçlı birlikleri Konstantinopolis’e varır ve Toulouse Kontu Raymond de Saint-Gilles hariç, İmparator I. Alexis’e bağlılık yemini etmeyi kabul eder. “Baronların” 1. Haçlı Seferi, Rum Selçuklularını yener. Tankred, Tarsus’u sadece 100 süvari ve 200 piyade birliği ile tehdit eden Türkler, kendilerine güvenmek için kalelerini terk ettiler. Her şeye rağmen parçalara ayrıldılar. Ardından gelen Baudouin de Boulogne, Tankred’e Türklerle savaşmak için Doğu’ya gitmesini emretti. İstenen takviyeyi reddetti. Aynı gece Türkler sürpriz bir şekilde yaklaşarak surların dışında kamp yapan Normanları katlettiler. Bu yıl içinde Haçlılar İznik’i ele geçirip Türkleri Dorylaia’da bozguna uğrattıktan sonra Konya (Iconium), Ereğli (Heraklea) ve Kayseri’yi alırlar. Daha sonra Bizanslılar, 1204’ten sonra İznik İmparatorluğu’nun yaratılmasını kolaylaştıran Küçük Asya’nın Ege eyaletlerini ele geçirdi.

İmparator Alexis, Haçlılar İznik ve Bithynia’nın yanı sıra Smyrna, Efes ve Philadelphia’nın geçişinden kurtulacaktı. Ancak ne Kilikya’yı ne de Antakya’yı ele geçirdi.
Toulouse kontu Bohémond de Tarente ve Raymond IV Saint-Gilles, Yaghi-Siyan’ın emriyle Türklerin elinde 1097’de Antakya’yı kuşattı.
29 Aralık’ta Türkler saldırdı, ancak geri püskürtüldüler. 9 Şubat 1098’de Halep’ten büyük Türk takviyesi geldi; Bohémond daha sonra 750 şövalyesini taarruza aldı ve Türkleri bozguna uğrattı. 2-3 Haziran gecesi bir ihanet ona bir şehir kapısı açtı.

Haçlılar bütün şehri yağmaladılar, başta Yağı-Siyan olmak üzere Müslümanları katlettiler, ancak kaleyi alamadılar. Musul’un Kerboga’sının Antakya’ya gelişi ve onun heybetli ordusu, daha da şiddetli bir savaşın başlangıç noktasıydı. 28 Haziran 1098’de Boemondo, sonunda dağılan Türk kuvvetlerine karşı tüm ordusunu başlattı.
Haçlılar Türkleri binlerce katlettiler. Taahhütlerini reddederek şehirleri Bizanslılara bırakmak yerine Edessa Kontluğu’nu ve Antakya Prensliğini kurdular. Antakya’yı ve topraklarını elinde tutmanın bir ödülü olan Bohémond, haçlı seferine olan ilgisini kaybedecek. Bu kuşatma hızla efsaneleşecek ve 12. yüzyılda bir chanson de geste, “Chanson d’Antioche”a ilham verecek. 1099’da Haçlılar Kudüs’ü aldılar ve Godefroy de Bouillon yönetiminde Kudüs Krallığı’nı kurdular.

1107 – Norman Bohémond I, Bizans’tan yeni bir saldırıda başarısız oldu. Bohémond, bir kez daha cesurca direnen Durazzo’ya saldırır. Bu direniş, Norman birliklerini hızla ablukaya alan Alexis’in birlikleri tarafından kullanılıyor. Bizans ordusunun büyük kısmı ilkbaharda geldi. Saldırganlar, kıtlık ve sıtmanın pençesinde, Eylül ayında Bizanslılara teslim olmak zorunda kalacaklar. Aleksis’ten önce, Boemondo kendini alçaltmak ve onu Antakya şehrinin hükümdarı olarak tanımak zorunda kaldı. Aslında şehrini yeğeni Tankred’e bırakmak zorunda kaldı. Üç yıl sonra geri dönemeden öldü.

Baldwin’in kuzeni, 1100’den beri Edessa Kontu olan II. Baldwin, Müslümanları Antakya önünde birkaç kez dövmek zorunda kaldı, ancak Tyr’in alınmasından sonra Türkler tarafından esir alındı. Tapınakçılar Tarikatı’nın kurulmasına izin verecek.
Aleksis, saltanatının son yıllarında Türkleri yavaş yavaş geri püskürtmüştü. Bunlar Micrasian platosundaki Latinler tarafından geri püskürtüldükten sonra, generallerini Smyrna, Efes ve ardından Philadelphia bölgesini geri almak için göndermişti. Onun ölümüyle, Bizans’ın Asya’daki sınırları, Roma Diogenes’in yenilgisinden önceki haline geri dönmüştü.
Jean II Comnène (Calojanni), iktidara gelir gelmez, kız kardeşi Anne Comnène’in kocası Nicephore Bryenne lehine onu tahttan indirme girişimiyle yüzleşmek zorunda kaldı. Daha sonra Haçlı Filistin, Suriye ve Antakya Norman prensliğini uzak tutmayı başardı, hatta Küçük Ermenistan’ı ilhak etmeyi bile başardı. Norman tehdidi yeniden ortaya çıktığında Antakya’nın yeniden fethinde başarısız olmasına rağmen, Bizans devletini korumayı başaran büyük bir hükümdar olacaktır.

1135 – Bizans İmparatoru II. John Comnenus’u 1138’e kadar yeniden fethetmek için yeni bir saldırının başlangıcı. 1135’ten Bizanslılar, Antakya Prensliği’ni, ardından 1137’de kendisine sadakat yemini eden Raymond of Poitiers’in ellerine teslim etti ve ardından Danichmend Türklerini bozguna uğrattı. Melitene ve Kilikya Ermenileri. Sonunda sınırları Halys’e (bugünkü Türkiye’de Kızılırmak nehri) geri çekecek.

1137 – 1135’ten itibaren Bizanslılar, Antakya Prensliğini, daha sonra 1137’de kendisine bağlılık yemini edecek olan Raymond de Poitiers’in eline teslim eder, ardından Melitene’nin Danichmendides Türklerini ve Kilikya Ermenilerini yener. Sonunda sınırları Halys’e (bugünkü Türkiye’de Kızılırmak nehri) geri çekecek.

1142 – Antakya Bizans egemenliğinden kurtulur.

1201 – Antakyalı IV. Boemondo, Trablus ilçelerini ve Antakya prensliğini birleştirir.

1260 – Moğollar, Ermenistan’ın Hıristiyan kralının yanı sıra Antakya Prensi’nin de yardımını aldılar. Kahire Memlükleri, 1260 yılında Ain Jalut’ta Moğol istilacılarını mağlup ettikten sonra, Müslüman köleleri serbest bırakma bahanesiyle Frenk devletlerine sırt çevirerek, 1228’de II. Friedrich ile Kudüs, Beytüllahim ve Nasıra’yı restore eden antlaşmayı bozdular.

1268 – Antakya’nın Memlükler tarafından ele geçirilmesi ve yıkılması.